Í mörgum verka minna gegnum tíðina hef ég fjallað um konuna og kvenímyndina. Sýningin Selfie er ekki undanskilin. Hún endurspeglar samtíma okkar og hluta þeirrar kvenímyndar sem ég sé í honum.

Áhrifavaldar á Instagram minna mig á helgimyndir vestrænnar listasögu þar sem fyrirmyndirnar voru upphafnar. Þessi verk eru unnin á tréplötur með fornri tækni helgimyndanna, máluð með eggtemperu og lögð blaðgulli.

Frá því hugmyndin um einstaklinginn fæddist höfum við verið upptekin af ímyndarsköpun, að skapa okkur ímynd út á við, reyna að hafa áhrif á það hvernig aðrir sjá okkur og hvernig við sjáum okkur sjálf.

Orðið sjálfa vísar til þess að fanga sjálfið á mynd. Er það uppstillt og leikstýrt sjálf eða nýtum við okkur hlutverkaleik og sköpunargleði? Er einhver sjálfsmynd raunverulega á forsendum manns sjálfs?